Dyggð 10: Sátt.

Hugsanir renna stanslaust og á örskotshraða í gegnum hugann. Eftir því sem þær eru jákvæðari og uppbyggilegri, þeim mun sáttari er ég.  Það er ekki erfitt að finna fyrir sátt og vellíðan þegar við fáum viðurkenningu og umhyggju, en aftur á móti getur það reynst erfitt þegar við erum gagnrýnd eða okkur er hafnað.  Þá reynir á andlegan styrk okkar.  

Til að ná að lifa í sátt þurfum við að efla með okkur skilyrðislausa ást á okkur sjálfum.  Með því að sættast við að vera ekki fullkomin og gerum mistök, en sleppum því að setjast í dómarasætið, þá lærist okkur að verða umburðarlynd gagnvart eigin hegðun.  Lærum á brestina okkar til þess að geta bætt okkur.  

Þegar við náum þessari sátt við alla eiginleika okkar, jákvæða og neikvæða, vex styrkur okkar til að takast á við allt það sem mætir okkur án þess að við séum sífellt í niðurrifi, vörn eða sókn.  Og það merkilega er að samtímis slökknar á þörfinni til að kasta dómum á aðra eða sýna örðum höfnun.  

Að sætta sig við það sem er, hjálpar okkur að taka næstu skrefin í lífinu án þess að vera dregin í taumi annara eða dragandi aðra með sér.....

 

 

Dyggð 9: Stöðugleiki

Lífið er flæði.  Sýnir á sér allar myndir fljótsins; lygn hylur þar sem vatnið líður hjá; beljandi straumur með iðum og skvettum og allt þar á milli. 

Það er mikilvægur eiginleiki að hafa stjórn á tilfinningunum og eiga athvarf djúpt innra með sér, þar sem alltaf má finna ró og yfirvegun.  Við eigum þetta öll innra með okkur, en erum bara misjafnlega iðin við að rækta þennan innri styrk.   

Þetta snýst ekki um að vera alltaf stöðug sama hvað á dynur, heldur frekar að taka á móti þeirri tilfinningu sem vaknar við áreyti og læra að þekkja hana.  Tilfiinningarnar má í raun flokka niður eins og umferðarljós:

 

• Grænt; allar þær tilfinningar sem vekja innra með okkur sjálfstraust, ró, hamingju, styrk.  Þessar tilfinningar eru birtingarmynd þess að við erum að gera eitthvað rétt og eigum því að halda áfram á sömu braut.

• Gult;  þessar tilfinningar eru n.k. viðvörunartilfinningar.  Smá óróleiki eða óvissa, vottur af kvíðafiðringi, væg efasemd.  Ekkert stórvægilega truflandi en svona aðeins eins og gula ljósið er; við þurfum að fara varlega og átta okkur á hvort óhætt sé að halda áfram eða hvort tími sé kominn til að staldra við í smá stund til að ná áttum.

• Rautt; ótti, stöðugur kvíði, depurð, nagandi sársauki, reiði, biturð.  Þegar við erum farin að hafa þessa farþega innanborðs svo til öllum stundum, þá er kominn tími til að stoppa!  Við erum á rangri leið og þurfum að gefa okkur tíma til að leita annarra leiða.

 

 En til þess að geta lesið í tilfinningarnar og skilið hvað þær eru að segja okkur, þá þurfum við að kunna að ná innri ró því að það er í þessari innri þögn sem við lærum að hlusta á hvað er að gerast og ekki síður hvað þarf að gera.  Ef við ræktum okkar innri stöðugleika verðum við hæf til að takast á við hvaða straumbreytingar sem verða á flæðinu.

 

Þegar bát er kastað í stjórfljót snýst allt um að halfa góða kjölfestu.........

 

 

Dyggð 8: Þögn.

Hugurinn er síkvikur; stöðugt á verði og tilbúinn að bregðast við áreyti.  Það er óhjákvæmilegt og liggur í eðli þessa líffæris.  En kúnstin er að ná tökum á hvernig og hvort við bregðumst við öllu því sem fer fram.  Hugarblaður er ágætis orð til að lýsa þessum sífelldu taugaboðum.

En við þurfum ekki að "hlusta" á allt sem gerist utan við okkur né innra með okkur.  Þegar við náum að sía út þetta blaður og leyfa því að vera eins og lágt stillt viðtæki, þá förum við að taka betur eftir þeim hugsunum sem skipta máli; við förum að ná tökum á hvað við veljum að dvelja við í huganum.  Þetta er það sem heitir einfaldlega að róa hugann og velja hugsanir, því við höfum vissulega val.  

Um leið og við náum að þagga niður í huganum myndast rými til að hlusta á innsæið, hlusta á okkar eigin langanir og þarfir.  Þá fyrst erum við mætt að fullu inn í okkar eigið líf, sem er eingöngu á okkar eigin ábyrgð.  

 

Það er ekkert minna en sjálfsagt frelsi að fá að vera maður sjálfur....alltaf...... 

 

 

Dyggð 7: Sjálfs-virðing.

Birtingarmynd sjáflsvirðingar er stundum ruglað saman við hroka eða mont.  En sjálfsvirðing er einmitt hið gagnstæða; 

 

Þegar ég viðurkenni alla mína góðu kosti og alla mína galla og met þá á hlutlausan hátt, þá get ég lært að meta sjálfa mig líkt og minn besta vin; skilyrðislaust.  Við það finn ég innri heilbrigða sjáflsvirðingu og væntumþykju.  

 

Þegar ég ber kærleika og virðingu fyrir sjálfri mér get ég notið leiðarinnar við að læra af lífinu og verð minn besti kennari í að njóta minna hæfileika til fullnustu.  Ég hvet sjálfa mig stöðugt til að verða betri manneskja og þannig vex heilbrigt sjálfsálit mitt og lífið verður dýrmætara.

 

 

 

Það þarf heilbrigða sjálfsvirðingu til að geta borið heiðarlega virðingu fyrir öðrum.........

 

 

 

 

Dyggð 6: Eftirtekt

 

Með því að iðka þögla eftirtekt,  veita því athygli hvernig fólk og aðstæður eru sífellt að breytast í kringum mig, þá öðlast ég dýpri skilning á afstöðu og eiginleikum þeirra.  Þannig minnkar þörfin fyrir að dæma og hæfnin til að bregðast við á opinn og farsælan hátt vex.   Viðbrögðin verða jafnframt laus undan áhrifum frá aðstæðunum sjálfum eða fókinu sem í þeim eru og þannig læri ég að fara eftir minni eigin sannfæringu.  Þannig styrkist ég í að vera að með fulla meðvitund í mínu eigin lífi!

 

 

Missum aldrei sjónar á lífinu, það er að gerast akkúrat núna á þessu andartaki;  Veitum því fulla eftirtekt.....

 

 

 

Dyggð 5: Reisn.

Reisn er ekki að ganga um teinréttur í baki sama hvað á dynur.  Reisn er ekki að bera sig vel verandi í miðjum erfiðleikastormi.  Reisn er ekki að leika "allt er svo frábært" ef innri veruleiki er allt annar.  

"Komdu fram við aðra eins og þú vilt að komið sé fram við þig".   Á sama hátt verðum við að setja okkur skýr mörk hvernig við komum fram við okkur sjálf.  Þá um leið getum við speglað til annarra hvernig við viljum að komið sé fram við okkur.  

Við þurfum einungis að gefa okkur svigrúm til að íhuga hver gildi okkar eru áður en við bregðumst við orðum eða gjörðum annara.  Virðing í samskiptum okkar eykst og okkar eigin sjálfsvirðing vex.  

 

Þegar við upplifum að hafa ekkert að sanna og ekkert að verja, þá lifum við með reisn.... 

 

 

Dyggð 4: Hugrekki

Lífið birtir okkur ýmis konar áskoranir; á köflum svo stórar að okkur fallast hendur þegar þær birtast.  Ástæða þess að við teljum okkur ekki ráða við aðstæðurnar er einfaldlega sú, að þetta er eitthvað nýtt sem við höfum ekki leyst úr áður og því er ekki hægt að ætlast til að við löbbum auðveldlega í gegn.  

Á þessum stundum þurfum við að sýna hugrekki.  Hugrekki til að horfast í augu við verkefnið og leita aðstoðar til að læra að leysa það.  Með opnum huga og með því að hafa stjórn á hugsunum okkar, þá lærum við nýjar leiðir og eignumst þannig verkfæri sem gera okkur hæfari til að mæta næstu áskorun.

 

Hugrekki er ekki fífldirfska, heldur viljinn til að læra af lífinu og viðurkenna vanmátt sinn í erfiðleikum....við förum ekki í gegnum þetta ein.........

 

 

Dyggð 3: Aðlögunarhæfni.

Við erum sífellt að lenda í breyttum aðstæðum; lífið er aldrei kyrrstaða.  Ef ég veiti nýjum aðstæðum mótspyrnu, er ósátt og festist í þráhyggjukenndum hugsunum um hvernig ég vildi hafa hlutina, þá er nokkuð víst að innri vanlíðan og óróleiki vaxi að sama skapi.  Ástæðan er oft ótti, reiði, vantraust og eftirsjá. Allt huglægt.

Meðvitað þarf að líta á nýjar og breyttar aðstæður sem hulta af lífsflæðinu og opna hugann fyrir þeim möguleikum sem skapast.  Það eru falin ný tækifæri og jafnvel ekkert minna en ævintýri sem þroska okkur og auka þar með sjálfsvitund og sjálfsviðingu þegar við tökumst á við þau.  

 

Eina sem þarf er þolinmæði til að skoða nýjar aðstæður og finna þannig möguleikana sem í þeim felast.......

 

 

Dyggð 2: Nákvæmni.

Nákvæmni snýst ekki eingöngu um að gera hluti fullkomnlega eða eftir settum viðmiðum; hér er ég að vísa til andlegrar nákvæmni.  

Andleg nákvæmni felst í að vera sífellt vakandi yfir tilfinningalegum viðbrögðum mínum og viðhorfum í hverjum aðstæðum þannig að ég hafi fullt vald yfir hegðun minni.  Aðeins á þann hátt getur orðið heilbrigt jafnvægi í samskiptum mínum við aðra, og ekki síst við sjálfa mig.

Ef ég með hegðun minni næ að "næra" traust, öryggi og eldmóð þeirra sem ég umgengst, hvort sem það erum ættingjar, vinir, vinnufélagar eða aðrir minna tengdir, þá mun sjálfsvirðing mín og innri vellíðan styrkjast.

 

Æfingin skapar meistara nákvæmninnar; líka hið innra........

 

 

Dyggð 1: Að samþykkja.

Héðan í frá mun ég taka fyrir eina dyggð í hverju bloggi.  Það geri ég fyrir sjálfa mig til að minna mig á hvað bætir líf mitt og þá um leið líf þeirra sem mig umgangast.  Ykkur er frjálst að vera með....Ég er ekki að fjalla um einhverja klisjukennda frasa úr trúarlegum kenningum, heldur bara það sem við öll vitum innst inni að er uppbyggjandi fyrir sjálfsvirðinguna og eykur samhug með samferðafólki okkar í lífinu.  Við öll sem göngum um á þessari jörð viljum finna hamingjuna og ég vel að trúa því að leiðin sé að rækta innra með mér dyggðirnar.

 

AÐ SAMÞYKKJA:

Með því að samþykkja alla aðra skilyrðislaust, þá veitir það þeim frelsi til að fella niður allar varnir og "grímur".  Öryggið sem þeir fá við að finna fyrir "samþykki" gefur þeim frelsi til að vera þeir sjálfir og þannig vex sjálfsvirðing allra; mín fyrir að gefa frelsi og þeirra fyrir að fá frelsi. 

Ekki síst þurfum við að samþykkja okkur sjálf.  Enginn getur nokkurn tímann gert allt fullkomlega, enda sjaldnast nokkur að ætlast til þess, nema okkar innri rödd (sem getur verið á við harðasta þrælahaldara).  Ef við tölum ekki vel til okkar sjálf, hvernig getum við ætlast til að aðrir geri það?   

 

Við erum öll saman í þessu lífi og eigum öll sama réttinn til þess að lifa því.......