Er fortíðin að ásækja hugann?

 

"Þú breytir ekki fortíðinni"...."horfðu fram á við"....."sættast við fortíðina".  Jájá. Hef heyrt þetta og lesið oftar en ég kæri mig um að viðurkenna af því að ég hef nokkra djöfla og áföll og annað sem best væri að geta grafið niður í möttul jarðarinnar.  

Ég æfði mig og las og hugleiddi og talaði. Samt leituðu draugarnir upp á yfirborðið og oft þegar síst var von.  Vítahringur kvíðakenndra hugsana, sorgar eða reiði og depurðar.  En ég fann leið til að losna og sættast við það sem á undan hefur gengið. Veit ekki hvort þetta getur hjálpað einhverjum öðrum, því það er nú víst þannig, að hver og einn þarf að finna sína leið upp á við. Nokkurn veginn svona er þetta;

 

Heilinn getur ekki unnið með verkefni sem hann skilur ekki.  Þekkjum þetta út skóla í þeim fögum sem við nenntum ekki að læra. Allt verður að óreiðu í huganum sem erfitt er að ná tökum utan um. Til þess að ná samhengi í hlutina og ná hugarró þurfum við því að leggja á okkur að skilja hvað er í gangi.  Atburðir sem ásækja voru því eins og bilun í kerfinu sem ég rembdist við að sættast við og leggja bak við mig, en það var bara eins og að setja fallegan plástur á opið sár án þess að sauma það fyrst saman.  Og áfram blæddi.... 

Þetta heimfærði ég upp á allt það sem miður fór í fortíðinni og truflaði mig.  Eins og að finna hvað er bilað og ekki bara laga það, heldur líka skilja af hverju það bilaði og það er einmitt grunnurinn.  Ef ég veit og skil af hverju hlutirnir gerðust (hvort sem þetta voru mínar gjörðir sem miður fóru eða einhver annar gerði á minn hlut), þá get ég komið í veg fyrir að þetta gerist aftur.  

Þetta kostaði vinnu, endalausa sjálfskoðun og ég þurfti að fletta ofan af blekkingum, afneitunum og lygum í samskiptum innan fjölskyldu og vinahóps.  En fyrir vikið fann ég svör og skýringar; fékk innsýn og skilning á hegðun og viðbrögðum.  Þá fyrst gat hugurinn róast og sæst og fortíðin fór "á sinn stað í geymslunni". 

En þetta er ekki "once and for all" bati, heldur verkfæri eða hreinlega lífstíll sem gagnast út ævina.  Áföllin og erfiðleikarnir eru fylgifiskar þess að vera á lífi og eins gott að hætta að stinga bara hausnum í sandinn, því maður þarf víst að koma upp aftur til að anda...

 

Það er nefnilega ekki nóg að gera bara við; það þarf að finna orsök bilunnarinnar......