Dyggð 17. Bjartsýni.

 

Þetta fer allt vel. Einmitt....

 

Ég er ekki að tala um þess konar bjartsýni sem tengist afneitun á vandanum og blekkingu um að þetta lagist bara af sjálfu sér.  Er meira að segja vantrúuð á að "tíminn lækni öll sár".  Ég hef nefnilega fengið nokkur sárin í gegnum tíðina og 50 ára reynsla mín hefur kennt mér (stundum biturlega) að ef ekki er markvisst búið um tifinningalegu sárin og unnið með þau, þá vill auðveldlega rifna ofan af þeim með tilheyrandi "blóðbaði".

 

En hvernig get ég verið bjartsýn í miðjum hvifilbyl?  Það er vel hægt, eins og ég skilgreini bjartsýni.  Ég get alveg verið döpur, sorgmædd, reið eða sár vegna einhvers sem lífið kastaði framan í mig, en ef ég er bjartsýn, þá þýðir það einfaldlega að ég ætla að leita allra leiða til að vinna mig út úr hvirfilbylnum og halda áfram með lífið. Bjartsýni í erfiðum aðstæðum er að finna hvert ég vil stefna og halda fókus á að finna leiðina þangað...og halda stefnunni. Það getur alveg þýtt að ég velji ranga leið sem virkar ekki, en það er allt í lagi; ég bara reyni eitthvað annað.  Og jafnvel enn annað, alveg þangað til að ég finn að lífið er að taka á sig betri mynd og nér líður betur.  

Á meðan á þessu ferli stendur þarf ég að tileinka mér þolinmæði og umburðarlyndi gagnvart sjáfri mér þannig að ég dæmi mig ekki ef illa gengur.  Bakslög fylgja og þá er svo auðvelt að gefast bara upp.  En bjartsýnin hjálpar mér að halda mér við efnið og trúa á að ástandið lagist og bjartari tímar komi.  Þetta virkar; ég hef reynt það.

 

Bjartsýni er hugarástand sem með tímanum verður að ávana.....