Dyggð 16. Skilningur.

Átök í samskiptum.  Kannast einhver við það?

Í áratugi átti ég í meðvitundarlausum samskiptum alla daga við alls konar fólk.  Stundum leið mér bara vel, samskiptin voru afslöppuð og ég í rauninni leiddi hugann ekkert sérstaklega að því að þau væru góð; þau bara voru.  En svo voru það samskiptin sem tóku á.  Ég var ekkert endilega að hugsa djúpt um hvernig þau tóku á, heldur var ég kannski bara pirruð, reið, döpur, stressuð.  

En ég hef lært; lært að hlusta á hvernig líðan mín er á meðan samskiptum stendur, en ekki síður hvernig mótaðila mínum líður.  Það er nefnilega ekki nóg að heyra hvað sagt er, heldur taka eftir því hvernig hegðun viðkomandi er.  Líður viðkomandi illa, er hann þreyttur, upptrekktur, glaðlegur, sorgmæddur? Þetta kallar á skilning.  Skilning á að við eigum öll okkar góðu daga og slæmu daga og ég get aldrei krafist þess að aðrir hafi stjórn á framkomu sinni (þó það væri náttúrulega frábært...).  Ég get því aðeins reynt að sýna skilning og þannig vandað mig við hvernig ég kem fram.  Það kalla ég að vera í meðvituðum samskiptum. Það er nefnilega ekkert galið við að "þú skalt koma fram við aðra eins og þú vilt að aðriri komi fram við þig".......

 

....og kannski væri gott að reyna að skilja en að ætlast til að vera skilin....