Dómharka - hvað erum við að verja?

Minn flokkur er betri en þinn, mín trú er betri en þín, mitt félag er betra en þitt, minn skóli er betri en þinn, mitt þjóðarbrot er betra en þitt, mitt land er betra en þitt, mín heimsálfa er betri en þín......   

 

Undarlegt hvað þörf okkar til að tilheyra afmörkuðum hópi er sterk.  Svo eyðum við svakalega mikilli orku í að tryggja og réttlæta stöðu okkar innan hópsins og síðan í að verja stöðu hópsins.  Þessi réttlæting birtist sem allt frá frekar sakleysislegum ríg og alveg upp í erjur sem kosta mannslíf.  

 

Það virðist vera nausynlegt mannskepnunni að tilheyra; einmannaleikinn er nefnilega einhver sú sárasta tilfinning sem við upplifum.  Og því miður virðist einmannaleiki vera vaxandi vandamál, sérstaklega í stærri bæjum og borgum.  Það er svo auðvelt að týnast í margmenninu og einangrast.  

 

Því velti ég fyrir mér hvort sé heilbrigðara fyrir sálartetrið, að tilheyra hópi sem er fullur fordóma í garð annara eða að vera einmanna?  Auðvitað er þetta einföldun að stilla þessu upp svona "allt eða ekkert", en engu að síður finnst mér við þurfa að velta þessu fyrir okkur.

 

Mannkynið telur nú 7.221.000.681  (http://www.worldometers.info/world-population/).  Við komum öll með nokkurn vegin sama hætti inn í lífið og því hljótum við öll að eiga sama rétt til lífsins.  Öll eigum við þann draum að vera hamingjusöm, þó að það sé himinn og haf á aðstæðum okkar og verðmætamati. Og fyrir okkur öllum liggur að deyja.....   KOMMON!  GET OVER YOURSELVES!  Vissulega skiptir lífið máli fyrir hvert okkar, en það er svo mikil frelsun í því að geta litið inn á við í  stað þess að vera sí og æ að reyna að metast við "hinn hópin".  Verði hverju og einu af okkur að góðu að bera sig saman við 7.221.000.681 einstaklinga.  Hvern ætlum við svo að velja til að bera okkur saman við?  Þann sem er ríkari, sætari, klárari, sterkari, vinnusamari, latari, fátækari, veikari....... ? 

 

Ég held að lausnin á einmanaleikanum felist frekar í að hvíla í sátt við sjálfan sig á hverju augnabliki og finna síðan til raunverulegrar samkenndar með náunganum.  Spjöllum við náungann, sýnum honum áhuga, hlustum, deilum lífinu með honum og fyrir alla muni, sleppum samanburðinum.  

 

 

Við höfum allt til að byrja núna........