Tekur þú of mikið mark á blaðrinu í hausnum á þér?

Allt of margir eru fangar eigin hugsana;  virðast ekki með nokkru móti ná að stýra sér inn í hugarró og hamingju.  Ég er ábyggilega búin að skrifa um þetta á einn eða annan hátt áður, en þetta er bara vísa sem má kveða alloft.

 

Sko;  við erum með öll þessi líka frábæru líffæri sem sjá til þess að við höldum lífi:  Hjarta, lifur, lungu, bris, maga......fullt....og svo heila.  EN við göngum ekki um alla daga og hlustum eftir því hvort lungun séu nú ekki að vinna, eða gáum hvort nýrun hreinsi blóðið almennilega.  Á SAMA HÁTT EIGUM VIÐ EKKERT AÐ HLUSTA STANSLAUST Á BLAÐRIÐ Í HUGANUM!  Hann stoppar nefnilega ekki, ekki einu sinni í svefni.  (Hann stoppar eftir síðasta andardráttinn í þessu blessaða lífi...)

 

Þegar við verðum föst í áráttukenndum hugsunum heilans, þá verðum við kvíðin, áhyggjufull, sorgmædd, hrædd, þunglynd og bara almennt ekki ánægð með lífið.  Fortíðin dragnast með okkur inn í daginn eða þá að ókomnir atburðir halda okkur föstum í hugarangri.  En til hvers?  Skoðum þessar tvær hugsanaskekkjur:

 

1. Fortíðin.  Það er nokkuð ljóst að henni verður ekki breytt.  Engu að síður dveljum við í þeim atburðum fortíðarinnar sem ollu okkur hvað mestu tilfinningaróti, bæði jákvæðum og neikvæðum.  Ef atburðurinn var neikvæður mun hugsunin valda sársauka og eftirsjá, eða skekkja sjálfsmynd okkar á einhvern hátt.  Það er sorglegt að láta liðna hluti skemma fyrir sér möguleika dagsins í dag og þvi best að kveðja þá markvisst og læra að lifa með minningunni en ekki í minningunni. Ef atburðurinn var jákvæður er hætt við að við reynum í sífellu að skapa gleðina og vellíðunina aftur. En sorrí, það mun aldrei takast því aðstæðurnar verða aldrei alveg þær sömu.  Því er mikilvægt að nota góðar minningar bara til að ylja sér við en ekkert meira en það.                                                                                                                                                                                                                                                                                                           
2. Framtíðin.  Þekki engann sem hefur getað spáð alveg rétt um hvernig hún kemur til með að verða.  Við notum nefnilega ímyndunaraflið okkar þegar við erum að reyna að sjá fyrir um komandi atburði.  Við notumst við þær upplýsingar sem fyrir eru í minninu og reynum svo að púsla þeim saman í eitthvað sem virðist vera sannfærandi framtíð.  En því miður gleymum við að gera ráð fyrir að þetta er bara ímyndun.  Við getum auðvitað gert áætlanir en það eru svo ótrúlega margir þættir sem munu hafa áhrif, sem við getum ekki tekið með í myndina, atburðir sem eru ekki í okkar höndum.  Þess vegna er bara best að hugsa sem minnst um komandi tíma. Enda er talið að 94% af áhyggjum fólks reynast vera óþarfar.  

 

Hvernig væri nú að temja sér að hlusta aðeins minna á hugsanablaðrið, veita athyglinni þess í stað að því sem við erum að gera hverja stund og njóta þess.  Það er nefnilega alveg sama hvað við erum að fást við, það er alltaf spruning um viðhorf okkar til þeirra verka sem skiptir máli.  Njótum þess að geta gert það sem við getum gert og þökkum fyrir.  Það kostar nefnilega ekkert að sýna lífinu auðmýkt og temja sér uppbyggileg viðhorf.  

 

 

Ef þú skilur ekki hvað ég var að meina, prófaðu þá að setjast með lokuð augun og hlusta á hugsanir þínar án þess að taka afstöðu til þeirra eða dæma þær.  Með æfingunni nærðu að skilja þig frá síbiljunni í huganum og ferð að upplifa meiri inni ró en þig óraði fyrir.  

 

Notum orku hugans til uppbyggilegra hugsana...........