Viðhorfið er þýðingarmeira en staðreyndin. Ó jú.

Einföldun?  Hmm.....veitir nokkuð af því að einfalda lífið?  Það verður ekki frá okkur tekið, mannkyninu, að við erum algjörir snillingar í að gera okkur lífið snúið.  Eins og það sé skrifað í DNA-ið okkar að þjást með reglulegu millibili.  Eilíf leit að hamingjunni og hún er einhvern veginn alveg bráðum að koma, hinum megin við hornið.  Þetta er engin ný saga, Búdda talar um þjáninguna og sjálfsagt er hægt að lesa úr einhverju forneskjuveggjakroti eitthvað í svipuðum dúr. 

Sko, þetta er náttúrulega sjálfskapaður andskoti.  Lífið getur nefnilega verið svo ljómandi gott ef maður bara sér það með réttu gleraugunum.  Málið er bara, að margir virðast eiga svo rosalega einhæft "gleraugnasafn".  Gleraugu neikvæðni, fórnarlambs, skorts, fordóma.....nenni ekki að telja allt þetta upp; þið fattið þetta alveg.  

 

Til að losa sig undan þessari þröngsýni og þeirri vanlíðan sem henni fylgir þarf að vinna svolítið í málinu; Lesa, ferðast, fræðast, spjalla, hlusta, horfa, smakka, kynna sér, prófa, bara gera eitthvað nýtt.  Gera minna af því sem maður hefur verið að gera og gera meira af því sem maður hefur ekki verið að gera.  Hvernig öðruvísi gæti lífið annars breyst? Það gerist ekki af sjálfu sér!

Smátt og smátt öðlist þið þá getu til að horfa á það sem ykkur hendir frá fleiri sjónarhornum og náið þannig færni í að dæma ekki allt á "gamla mátann".  Lífið verður litskrúðugra og fær á sig nýjar víddir. Og þannig gefst möguleiki til að takast á við staðreyndir lífsins með nýju viðhorfi.   

Það er í rauninni þrennt sem er í boði þegar lífið færir okkur verkefni: Koma sér út úr aðstæðunum, breyta aðstæðunum eða sætta sig að fullu við aðstæðurnar.  Það fylgja öllum þessum valkostum kostir og gallar og þess vegna er nauðsynlegt að vera með víðsýni, svo hægt sé að vega og meta alla kostina/gallana og taka vænlega ákvörðun.  Vissulega eru erfiðleikar í sumum tilfellum líkt og ókleyf fjöll og við gætum upplifað algjört vonleysi; verið buguð að sorg, kvíða, ótta og depurð.  En við erum þá ekki fyrsta manneskjan á jörðinni að upplifa slíkt. Það eru til óteljandi margar sögur af fólki sem komst aftur á rétt spor og getur miðlað reynslu og þekkngu.  Við þurfum bara öll að vakta hvort annað og vera til stuðnings og leiðsagnar.  Viðhorfsbreytingar taka tíma og þolinmæði en skipta sköpum þegar kemur að tilfinningalegum lífsgæðum.  

 

Þetta snýst nefnilega ekki bara um að lifa lífið af, heldur að lifa lífinu........