Og nú hefst skammtímaminnisinnmötun framhaldsskólanema!

Jólaprófin byrja í næstu viku;  framhaldsskólanemendur á landsvísu leggjast yfir bækur og reyna að troða inn visku annarinnar af (mismikilli) áfergju.  

Þetta er engin ný saga, þetta var svona líka þegar ég var í MH fyrir 100 árum.  Það sem ekki fór inn í kollinn í september, október og nóvember skal troðið inn á methraða og þegar því hefur verið gubbað út á örskotstíma, þá er spurning hvað situr eftir.  

Þá kemur að inntaki þessa blogs;  Er þetta ekki illa farið með tíma kennara, nemenda og alla þá þekkingu sem er í boði?  Það er nefnilega hægt að gera alveg heilmikið við þennan tíma í desember sem annars fer í ofangreinda iðju.   Það sem ég vildi sjá gert í staðinn er:

1  Leggja niður annarpróf.  Í stað þess fari fram stöðug verkefnavinna og jafnvel stöðutökupróf jafnt og þétt yfir önnina.  Í verkefnavinnu þarf nefinlega nemandinn að kynna sér efnið, jafnvleg fara dýpra í það og leita heimilda víðar, safna þekkingunni saman og formúlera með eigin orðum í skilaverkefni.  Þetta gætu verið bæði hóp- og einstaklingsverkefni til að kenna aðferðir vinnumarkaðarins, því þangað stefna þessir nemendur.  Þannig verður til þekking byggð á skilningi og í takt við veruleika atvinnulífsins.

2.  Við þetta verður svigrúm til kennslu rýmra, því í stað þess að eyða restinni á nóvember í upprífjun og desember í próf og próflestur, en hægt að vinna í þekkingarmiðlun til nemendanna alla önnina.  

3.  Með því að hafa stöðug verkefni yfir önnina fær nemandinn virkt aðhald og getur því áttað sig á stöðu sinni áður en of seint verður í rassinn gripið.  Gæti þetta leitt til þess að færri dyttu úr námi?

4.  Til að þekking "festist" í huga okkar, þá þarf að vera skilningur til staðar.  Öll varanleg þekking situr í undirvitundinni, en vandinn er bara sá, að ef við skiljum ekki það sem verið er að kenna þá vistast það ekki.  Þess vegna er próflestur í formi páfagaukalærdóms tilgangslaus og tímaeyðsla.

 

 

Það er alveg deginum ljósara að tímarnir hafa þróast hratt og breytingar verið örar í samfélaginu, en af einhverjum undarlegum ástæðum er enn viðhaft sama kennsluformi og var í Lærða skólanum fyrir öldum síðan.  Finnst ykkur þetta í lagi?