Ég hef oftsinnis misst stjórn á hugsunum mínum.

 ...og það er eiginlega bara vont.  

Ég veit ekki með ykkur, en ég hugsa mikið í myndbrotum með orðskotum inn á milli.  Heilinn ræður við að hugsa um 150 orð á mínútu en það er talið að hraði myndrænna hugsanna sé nokkur þúsund sinnum hraðari.  Þess vegna gerist það ansi hratt, þegar ég missi stjórnina og hleypi hugsunum lausum.  Og einmitt þess vegna er ég stundum komin í talsverða hugsanaskekkju þegar ég átta mig. Og þess vegna er ég stundum þunglynd.

Hugsanaskekkjurnar geta nefnilega verið allt að því hættulegar, að minnsta kosti hamlandi á öllum snertiflötum daglegs lífs.  Þær koma okkur í kvíða, þunglyndi, ósætti, togstreytu, ótta .....listinn er laaaangur.

Ég sé hugsanir okkar eins og fullan sekk af mislitum perlum; perlum sem hafa safnast í þennan sekk í gegnum lífreynslu okkar.  Þegar við svo hugsum, þá erum við að búa til n.k. perlufesti og týnum þannig til perlurnar sem við teljum henta og röðum þeim á viðeigandi röð.  Ef við vöndum okkur og höfum stjórn á ferlinu, þá búum við til perluband sem er akkúrat eins og við vonuðumst til, og við verðum sátt við útkomuna.  

En þegar við erum ekki meðvituð um líðan okkar eða tilfinningar, þá hættir okkur til að hleypa perlunum af stað svo þær þeysast um á ógnarhraða og við reynum að grípa þær fálmkennt og útkoman verður perluband sem er jafnvel óviðeigandi, engan veginn í samræmi við veruleikann eða þaðan af verra.  

Gefum okkur tíma til að hlusta á hugsanir okkar og greina þær; verðum meistarar eigin hugsana í stað þess að verða þrælar þeirra...