Besserwisserinn hefur alveg rétt fyrir sér....

Við þekkjum þessa manngerð....erum jafnvel bara oggopínulítið svoleiðis sjálf....bara stundum.  Enginn þolir þegar hann byrjar að ausa úr skálum visku sinnar, fullur sjáfstrausts um eigin fróðleik og greind. Sitjandi undir fróðleiksræpunni fer okkur að líða óþægilega; langar að lækka rostann í blaðraranum eða bara standa upp og fara.  En vegna meints umburðarlyndis, eða hreinlega sjúklegrar meðvirkni, þá steinþegjum við í þeirri von að "rennslið" stoppi (meiri líkur á því ef allir passa sig á að koma ekki með andsvar...þá verður fjandinn laus). 

Þá er spurningin; Hvernig verða Besserwissara til?  Mín nálgun er þessi:  Öll höfum við skoðun á málefnum líðandi stundar, og ef við fáum tækifæri til, þá getum við speglað hana í viðmælendum okkar.  Í upphafi eru þetta foreldrarnir, leikskólakennararnir/grunnskólakennararnig og vinirnir/félagarnir.  Ef við erum meðal jafningja eða einstaklinga í jafnvægi, þá er á okkur hlustað og svo kemur mótsvar, sem er ekki endilega samhljóma okkar skoðun.  Þannig lærum við að skiptast á skoðunum og virða hugmyndir og nálganir annara.  EN...ef viðmælandinn er ekki í jafnvægi eða er á einhvern hátt ekki með "þjálfun" í samræðum, þá annað hvort verðum við kaffærð og lærum að liggja á skoðunum okkar, eða þá að hann treystir sér ekki að koma með mótrök eða ólíka skoðun.  Þá fæðist Besserwisserinn; þessi sem fær aldrei andsvar, bara já eða "þögn er sama og samþykki".  Til að halda friðinn þá fara nánustu að "loka eyrunum" og þannig styrkist viðkomandi í þessari samskiptahegðun.

Skoðun er eitt það persónulegasta sem til er, enda mynduð á einstakri og uppsafnaðri lífsreyslu.  Þess vegna getur skoðun ekki verið "rétt" eða "röng".  Það væri dásamlegt ef við gætum virt þetta og talað saman fordómalaust um allt milli himins og jarðar, vitandi að við erum alls ekki alltaf sammála.......