Samstaða þjóðar er útopía....

Í áramótaávarpi forsetans lagði hann áherslu á að ná þyrfti samstöðu þjóðarinnar.  Þann söng hafa margið kveðið þegar ræða skal lausn á vanda þessarar þjóðar í kjölfar hrunsins.  Voðalega væri það gott ef allir 319.575 einstaklinar þessa lands gætu nú tekið saman höndum og fundið út einhvern meðaltalslífsstíl sem fjármunir þessa lands dygðu til.  En svo er nú ekki, og ég held hreinlega að það sé hreinn ógjörningur að mynda samstöðu.  Tökum bara tímann eftir hrunið 2008 og pikkum út örfáa punkta sem munu koma í veg fyrir að vilji verði nokkurn tímann til að ná saman:

1. Þrátt fyrir að innistæðutryggingar bankanna væru að 20.000 evrum, þá ákvað þáverandi ríkisstjórn Geirs að borga allar innistæður að fullu. Þetta kostaði 2.400.000.000 kr.  Ef einungis hefðr verið greiddar 750.000.000 þá hefði það dekkað innistæður 95% einstaklinga að fullu.  Sem sagt; mismunurinn fór í að greiða innistæður til 5% einstaklinga þessa lands.  Hefði ekki verið þarna kjörið tækifæri að jafna misskiptingu auðs og þar með spara stóra fjármuni, sem hefði t.d. verið hægt að veita í heilbrigðisþjónustuna?  Maður spyr sig bara, hvernig 5% innisæðueiganda fóru að því að verða svona efnaðir; unnu þeir svona miklu betur og meira en allir hinir?  Þessi gjá verður ALDREI brúuð og glataði ríkisstjórnin frábæru tækifæri með þessum gjörningi sínum.  Afleiðingin er sú, að þessi fámenni hópur hefur enn meiri völd í sínum höndum á meðan hinir hafa það sífellt verr.

2. Bankarnir; úff hvar skal byrja og hvar enda?!  Lítið dæmi: Lítið fjölskyldufyrirtæki keypti húsnæði undir rekstur fyrir 20 milljónir; eftir hrun fór lánið upp fyrir eignarverðmæti.  Ekki hægt að afskrifa neitt og bankinn hirti húsnæðið. Í sömu viku selur bankinn örðum aðila eignina fyrir 10 milljóir; sem sagt, afskrifar 10 milljónir .  Ótal hliðstæð dæmi fyrirtækja og einstaklinga skapa reiði og vilja til samstöðu engan.

3. Sá hópur sem á fjármagnið í landinu gefur ekkert eftir.  Hver vill minnka við sig ónauðbeygður?  Hver vill lækka lifistandard sinn að óþörfu? Mikill vill meira, það virðist liggja í mannlegu eðli, að minnsta kosti ef aðstæður eru til þess. Þessi hópur hefur engan skilning eða innsýn inn í daglegan heim þeirra sem hafa það verr og hefur engan hvata til að setja sig í aðstæðurnar.

4. Hvað er gróði?  Ef fjármagnseigandi ávaxtar sitt pund, þá koma þeir peningar frá þeim sem tapa, ekki satt? Eða þá að meira er prentað af seðlum, sem svo fellir verðgildið.  Síðast þegar ég vissi þá uxu peningar ekk né fjölguðu sér ekki upp úr þurru.  Þannig breikkar bilið sífellt milli ríkra og ekki ríkra.  Samstaða? No way.

 

Látum ekki troða hverju sem er ofan í okkur í komandi kosningabaráttu.....