Hvernig hættir maður að reykja/borða sætindi/drekka gos/borða óhollt/naga neglur/.......?

....hvernig hætti ég að hugsa um áramótaheit?  Þetta er allt af sama meiði; lærð hegðun sem liggur djúpt í undirvitundinni.

Í megindráttum hefur hugsun okkar verið skipt í undirmeðvitund (subcontious mind) og meðvitund (consious mind) og eru hlutföllin skilgreind 90-95% undirvitund og 5-10% meðvitund.  Eðli undirvitundarinnar virðist vera að gæta þess ávallt að halda í okkur lífinu á sem einfaldastan hátt (fight og flight viðbrögðin).  Þegar við komum í nýjar aðstæður sem við kunnum ekki á, þá grípum við til meðvitaðrar hugsunar og leitum lausna til að "lifa þær af".  Það gerum við með því að meta aðstæður, alvarleika, útkomu, tilgang, gagnsemi o.s.frv. og út frá því mati bregðumst við við með hegðun eða framkvæmd.  Ef við síðan lendum í samskonar aðstæðum aftur, svo ég tali nú ekki um oftar, þá myndast lærð hegðun og er hún vistuð í undirmeðvitundinni, þannig að við þurfum ekkiert að hugsa um þetta ferli meira; það er bara sjálfvirk hegðun.

Nú er lífið bara þannig, að við þroskumst og breytumst og því getur þessi lærða hegðun orðið afar óhentug í þessum breyttu aðstæðum. Þá er ekkert annað í boði en að endurmeta stöðuna og breyta því sem þarf að breyta. En þar stendur yfirleitt hnífurinn í kúnni; við eiginlega nennum því ekki.  Við viljum fá fixið okkar, þrátt fyrir að meðvitund okkar skilji að leiðin að fixinu er ekki heilsusamleg, jafnvel skaðleg.  Undirvitundin upplifir óróleika, ótta, kvíða , reiði, jafnvel sorg, ef hún missir að þeirri vellíðan sem fixið gefur.  

Þess vegna er eina leiðin til að ná að breyta hegðun til bættrar heilsu og lífsgæða sú, að leita inn á við og finna hvert fixið er og hvað er verið að fixa.  Þá fyrst er hægt að leita nýrrar hegðunar sem gefur sömu fyllingu.  Þannig missir undirvitundin ekki af ánægjunni, heilsufarið batnar og sjálfánægjan vex.

 

Elskum sjálf okkur því við erum lífið......