Ég hlýt að vera glataður starfsmaður...

Einhvern tímann  var mér gerð grein fyrir því, að ef ég næði mér í góða menntun, væri samviskusöm og heiðarleg, og leggði mig fram í vinnunni, þá fengi ég borgað eftir því.  (hér ætla ég ekki einu sinni að vísa til þeirrar óheppilegu staðreyndar að ég er kona og því virkar þetta náttúrulega ekki svona af þeim sökum...).  Stúdentspróf og háskólagráða og áhugi á að halda heilsu þjóðarinnar sem bestri virðast ekki duga til. 

Sjáum fyrir okkur heildarmagn þess penings sem fer um hendur landsmanna á hverjum tíma.  Hér erum við að tala um laun (uppgefin og "svört"), arðgreiðslur, bætur og allt það sem fer um hagkerfið sem neyslufé.  Það er voða lítill hluti þjóðarinnar sem virðist hafa mestan hlutann milli handanna, á meðan mestur hluti þjóðarinnar virðist hafa lítinn hluta milli handanna. Hugsum okkur að allir þessir peningar væru teknir í einn pott og skip á réttlátan hátt á milli allra.  Það er nefnilega þannig að við þurfum á hvort öðru að halda til að halda samfélaginu gangandi.  Ég bara skil ekki tilganginn með því að eiga hundruði eða þúsundir milljóna króna, né hvaða réttlæting liggur að baki þessum auðsöfnuði.

 

Þetta fólk hlýtur bara að vera svona ógeðslega duglegt í vinnunni......