Ertu við?

Eða ertu eins og rispuð plata föst í gamla laginu?  Eða jafnvel alltaf nokkrum skrefum á undan þér?  Einhver vitur maður (örugglega gúru með fullkomna stjórn á huganum) sagði; Þeir sem eru þunglyndir eru fastir í fortíðinni og þeir sem þjást af kvíða eru fastir í framtíðinni.  Basic! 

Áföll, vonbrigði og aðrir erfiðleikar sem við mætum eru eðlilegur hluti af mannsævinni. En ef við festumst í þessum atburðum, leitum endalaust orsaka í stað þess að læra af þeim og halda áfram, þá endum við í vonleysi, reiði og þunglyndi. 

Kvíðinn kemur af óttanum við það sem á eftir að gerast.  Við búum okkur til mögulegar uppákomur eða sviðsetningar af ókomnum atburðum og til þess höfum við eitt tæki; ímyndunaraflið.  Ímyndunarafl hver og eins er mótað af lífreynslu og lærdómi, svo enginn getur sett sig í spor annara hvað kvíða varðar.  

Til að frelsast undan oki kvíða og þunglyndis er ráðið að lifa í núinu.  Ég er ekki að tala hér um að sitja bara allan daginn og chilla og bíða eftir að eitthvað æðislegt gerist.  Miklu frekar að leggja sig fram um að vera með hugan akkúrat við það verk sem verið er að vinna og ekkert umfram það.  Njóta þess sem gert er hverju sinni og taka eftir líðan sinni og viðbrögðum í stað þess að flýja alltaf inn í fortíðina eða framtíðina. Hugurinn kyrrast og verður einbeittari.  

 

Vilja ekki flestir ná hugarró......?