Af hverju sagði mér enginn neitt?!

Það er sorglegra en tárum taki að hugsa til þess, hver margir ganga um með hrikalegan ótta og kvíða innra með sér sem afleiðingu ósagðra orða á yngri árum.  Þennan ótta og kvíða hefði mátt koma í veg fyrir með því að gefa gaum og tala saman. 

Þegar aðstæður barns breytast vegna skilnaðar, sjúkdóma eða annara þátta sem barnið hefur ekkert með að gera, þá er nauðslynlegt að gefa sér tíma í að setjast niður og skýra út fyrir barninu hvað er að gerast.  Þau eru engir kjánar.  Ef þetta er ekki gert, þá fer barnið að nota ímyndunaraflið og geta sér til um hvað er að gerast, og barn hefur engan veginn forsendnur til að gera það á réttan hátt.  Til að reyna svo að lifa þessar aðstæður af, kemur barnið sér upp varnarhegðun sem smátt og smátt verður því eðlilegt viðbragð við erfiðleikum síðar á lífsleiðinni, alveg ómeðvitað. Þetta kallast lærð hegðun. Síðan skiljum við ekkert í því sem fullorðið fólk af hverju við verðum óttaslegin, reið, kvíðin og þunglynd.

Alþjóða heilbrigðisstofnunin hefur gefið út þá spá, að árið 2020 verð þunglyndi orðið stærsta heilbrigðisvandamálið. 

Vöndum okkur við uppeldið og tölum við börnin, þau eiga það inn hjá okkur.....