Er þetta eitt langt leikrit?

Ég viðurkenni það; ég hef oft þagað, næstum því skammast mín, fyrir líðan mína.  Svo ég tali nú ekki um hugsanir mínar!  

Ég geri það ekki lengur....eiginlega aldrei að minnsta kosti.  Eftir að hafa spilað mína rullu í hartnær 48 ár, þá er ég alveg að fatta þetta; það er ekki hægt að gera 7.033.918.659 manns til geðs.(tölur frá kl 22:56 í kvöld...).  Þess vegna legg ég mig fram um að þóknast sjálfri mér.  

Hvað fær okkur til að reyna svona vonleysilega hegðun?  DÓMAR!  Og þá aðallega fordómar.  Við erum stútfull af þeim, enda er búið að velta okkur fram og til baka í tromlu samfélagsins, stimpla okkur bak og fyrir á færibandinu og pakka okkur svo rækilega í "litla kassa á lækjarbakka". 

Það ærir óstöðugan að hugsa nógu mikið um þetta ...líka stöðuga, reyndar. 

 

Lífið er samt dásamlegt!