Hvar byrjar bælingin?

Sjáið gleðina í svip foreldrana þegar barnið tekur fyrstu skrefin...og dettur.  Sjáið gleðina í svip barnsins þegar brosandi foreldrarnir hrósa því fyrir þetta afrek. 

Ég minnist þess ekki að hafa séð sömu innilegu gleðina skína úr andlitum foreldranna þegar barnið hellir óvart úr glasinu, missir seríós-pakkann á gólfið, sullar ís á peysuna.  Samt er þetta sama barn að gera nákvæmlega sama hlutinn; að læra á lífið.  Svo heldur þetta áfram; sittu kyrr, passaðu þig, vandaðu þig, ekki, nei, hættu.......

Af hverju snúum við ekki blaðinu við og í stað þess að hamla, þá flæða með börnunum í endalausri forvitni og lærdómsfýsni?  Þau eru aðdáunarverð, láta ekki deigan síga þrátt fyrir endalaus "mistök". Þeirra eina markmið er að gera eins og við, fyrirmyndirnar.  Leyfum þeim að fikta og spyrja og prófa.  Við getum nefnilega lært svo mikið af þeim á meðan......lært að horfa inn á við til að finna barnið í okkur.

Prófið, það er nefnilega svo miklu skemmtilegra....